Het was eindelijk zo ver.
Na twee chirurgische ingrepen was den Teejoo niet meer te houden. Hij zou dit weekend gaan biken. Als het moest, met vallen en opstaan.
Ik had al een paar keer een kort tripke gereden, als try-out zeg maar. De knieen deden wat lastig, maar uiteindelijk bleek het wel doenbaar. Dus verleden zondag tufte den Tejo met veel plezier terug richting de Klinge bij de nederlandse grens. De Klingons hebben een reputatie hoog te houden met voortreffelijk georganizeerde treffens. En, kijk, dat was dit jaar niet anders. Elk jaar word dit treffen populairder. Hopelijk word de club niet het slachtoffer van hun succes, want dat zou bijzonder jammer zijn ! Zelf had ik inschrijvingsnummer 464, en ik was zeker niet de laatste aan de inschrijvingstafel. Waar ik, notabene, opnieuw door dezelfde charmante dames onttvangen werd als andere jaren. Toffe club, die klingons :-)
De prachtige kleinere wegjes door het zuidelijkste deel van nederland, langs tulpenvelden, konden ons, net als alle voorgaande jaren, opnieuw bekoren. De rondrit was voortreffelijk bepijld, wie verloren reed heeft echt niet goed uitgekeken. Stops waren voorzien in Stekene (de canada), Zaffelaere (de dansclub) en , hoe kon het anders, in axel bij de ratelslangen. Het mooie weer was de kers op deze taart, en gans de rit wwas een festijn voor de toeristische motorliefhebber. Op dat stukje in de kanaalzone van Zelzate na dan. Maar ach, snelheidsduivels willen ook wel wat, denkt den Tejo dan.
Tegen het einde van de rit, begonnen de kniekes wel wat tegen te steken. Duidelijke waarschuwing, om het kalm aan te doen, en niet langer meer dan nodig op de bike te zitten. Maar kijk, den Tejo heeft graag een portie miserie over voor een knap en leuk treffen. En dit was dit jaar weer het geval bij de sympathieke klingons.
Natuurlijk keert den Tejo, net als voorgaande jaren, tevreden en met een brede smile , volgend jaar terug naar de Klinge
.
.
.!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten