Wie zei er weer dat belastingen eerlijk verdeelt worden ???


Vanmorgen heb ik een gesprek gehad met de sociale assistente van mijn uitbetalingsinstelling. Eigenlijk is dat mijn ziekenkas, die tot ik mijn pensioengerechtigde leeftijd bereiken zal, mijn invaliditeit uitkeert. Het is ongelooflijk, anno 2011 (bijna 2012 zelfs), maar ik had het gevoel dat ik er terug buiten kwam als een paria die ergens in Parijs, of elders onder een brug, in een kartonnen huisje leeft. Niemand ziet hem nog, niemand wil met hem geassocieerd worden, niemand luistert naar hem, en niemand geeft er om hem. Nu ja, misschien, overdrijf ik even, excuseer me de reactie van het moment.De aanleiding was de aanslagbrief die ik vorige week toegestuurd gekregen heb door de Belgische staat, of wat ervoor moet doorgaan. Ik geeft toe, ik voel me nooit niet echt goed als ik deze brieven ontvangen en open doe. Dat heb ik al meer dan 30 jaar. Maar dit keer was ik echt blij dat ik een stoel onder mijn gat had staan. Net geen 5000 euro. Te betalen in de eerste helft van december. En dat met amper 1200 euro inkomsten per maand. Wat is het leven toch mooi !

Daarom ging ik dus naar de sociale dienst van mijn ziekenkas, om even wat informatie te zoeken, hoe ik dit gedaan moet krijgen. Want, dankzij de torenhoge rekeningen die mijn gezondheid me kost, het leven dat er niet goedkoper op word, en de beloofde koude winter die nadert, kan ik wel voorspellen, dat dat bedrag overschrijven voor de bedoelde datum, iets worden gat dat op zen minst gezegd problematisch worden gaat. En het is bovendien daar, bij dat ziekenfonds, dat men alle jaren mijn aangifte controleert, of ik bij het invullen ervan niets nuttigs vergeten ben, zeg maar. Dus ik verwachte mij minstens aan wat tips, voorstellen, of toch wat advies die me zou toelaten dit bedrag op een wat “makkelijkere” wijze te voldoen. Een soort van gulden middenweg, want ik geloof al lang niet meer in mirakels, zeker niet als het onderwerp daarvan Tejo noemt. Den Tejo weet immers best hoe groot zijn emmertje met geluk is. Dus vanmorgen sukkelde dus (want het zijn weer slechte dagen voor mij) met een hart vol hoop en verwachtingen naar dat bureeltje op de eerste verdieping. Maar ik had niet het minste idee, hoe ik er buiten ging komen....

Nou, tips heb ik er alleszins gekregen, moet ik zeggen. Tips en raad. Het is maar hoe je het bekijkt. Eerst heeft ze mijn aanslagbiljet nagekeken, en even laten narekenen. Het bedrag klopte zei ze me, maar, vervolgde ze ietwat laconiek, dat had je toch kunnen verwachten he. Van mijn 1200 eurookes houden de staat niets af bij de uitbetaling. Dat was me toch gekend. Dus worden alle belastingen op het einde van het jaar verrekend. En dat wist ik toch ? Ja, dat wist ik toch. Zo vergaat het me immers sinds ik invaliditeitsuitkeringen beginnen ontvangen ben. En, ja, meneer, als u dat weet , had u maar in de loop van het jaar moeten sparen voor uw belastingen, en eventueel wat reserves aanleggen. Want, vervolledigde ze met een glimlach, nu is het dus tijd om die reserves aan te spreken he ! Ik vond hem zelfs niet echt mooi, die glimlach. Reserves aanleggen, met 1200 euro per maand ? Alleen al de kine kost me daar een derde van .... Nu niet zeveren he meneer, de ziekenkas betaalt u daar heel veel van terug vermits u een E-pathologie hebt he, dat weet u ook was haar repliek. Alsof ik dat bedrag altijd niet éérst zelf moet voldoen bij elke behandeling. Met al dit ge heen en weer, kan ik ook dat bedrag niet betalen natuurlijk. Ja, dat begreep ze wel. Maar geen nood, het zal kwestie van besparen zijn he meneer. Zoals bij vele mensen vandaag. U zou uw auto kunnen wegdoen he. Dat scheelt op wegentaks, verzekeringen, onderhoud en verbruik, adviseerde ze me. Een beetje te voet of met de fiets zou u geen kwaad doen. Dat ik mijn wagen haast 5 jaar geleden al van de hand moeten doen heb, en nu nog alleen maar mijn motorfiets bereed, verzweeg ik wijselijk. Stel je voor hoe haar reactie wezen zou, als ze dat wist. Een invalide die met een motorfiets rijd .... ik durf er niet aan haar reactie daarop denken....Er is veel waar je op kunt besparen hoor, leerde ze me. Internet ! Gewoon terug op het goedkoopste tarief meneer ! Beetje minder flexibel, maar daar red je het ook mee. Een hond meneer ? Oooo, doe die al maar weg ! Want wat een hond kost aan dierenarts en aan voeding, dat ga ik u toch niet moeten uitrekenen ! Neen, zei ik haar met merkbare verontwaardiging, die ik moeilijk verstoppen kon op dat moment, dat moest ze me niet. Dat mijn hond erg ziek is en vele medische zorgen nodig heeft, hield ik maar even voor mezelf. Centrale verwarming in huis ? Zet die maar een paar graden lager. Op 20 of 18 graden. Want dat scheelt ! Geen abonnementen nemen op boekjes en kranten, dat scheelt ook in het maandbudget. Weg met die dure GSMs, want die kosten pas geld ! En dan die andere tv en telefoon abonnementen !! Oei ! Dat swingt bij iedereen de pan uit meneer ! Ook hier , kies toch gewoon voor het goedkoopste tarief. Of ze ook wist wat dat goedkoopste tarief dan wel was, antwoordde ze ietwat wegwuivend, daar moet u zich maar even over laten informeren hoor, u hebt toch internet zei u ?! Ik meende me even in een slechte B-film, en verwachte ergens een camera achter een kader te vinden.... Maar neen, die zag ik even niet. Maar ja, ik heb dan ook een nieuwe bril nodig. Oh, dokters, vulde ze me aan, vraag aan uw doctor of hij geen voordeeltarief heeft, of voor terugbetalingstarief werken kan. Als hij dat niet doet, ze bestaan hoor meneer. Dokters van het volk noemen ze, of zo iets ..... die hun adres vind u ook wel ergens op het internet terug. Wat zegt u ? U hebt een eigen huis meneer ?? Maar ga dan maar eens met uw bank praten !! ....

Het begon me allemaal een beetje te veel te worden, ik voelde me duizelen. Het leek me of ik hier een welles nietes spelletje opgedrongen werd dat ik niet spelen wou, en het werd me duidelijk, dat ik met mijn vragen hier niet op de juiste plaats zat. Ja, er zijn veel manieren om te sparen hoor, kwam ze op adem. Maar ik ben geen specialist in die materie. Mijn collega Marijke kan u daar veel meer over vertellen. Zij is afgestudeerd op een dergelijk project. Zij zit hier op donderdag ochtend meneer.
.
.
.
.

Waarschijnlijk zit er me niets anders op dan dit jaar nogmaals eens waanzinnig diep in het rood te gaan bij mijn bank ja. En daar even om een groter kaskrediet gaan bedelen. En er in de rest van het volgende jaar, maar de kosten voor betalen. Als een brave burger, de zoveelste ja knikker in de rij.

Toen ik buiten kwam, maakte er zich even een geruststellende gedachte van mij meester. Ik weet dat u dat niet geloofd, maar het is toch zo.
Het zal, ook dit jaar, een erg droge kerst worden, en een koude kille nieuwjaar.
Wat had u anders verwacht ?

Als u binnenkort onderweg ergens op straat, op het voetpad, tegen de huizen aan, een man met een pet ziet zitten bedelen, geef hem dan aub geen geld.
Want ik ben het niet.
Ik kan me immers geen pet veroorloven.
.
.
.
.
.